زیرا درآن کسی هست که به تو می اندیشد...

                                   و مرگش خاموشی آن!

                                              بنگر در این فاصله چه کردی؟!!

گرما بخشیدی... یا سوزاندی...!!!

این را پروانه ای گفت که بالهایش در دست کودکی جا مانده بود...

          نمیـدانم که بایـد چشم انتظار بهار باشم یا هیزم شکن پـیــر...!!!

(به ادامه ی مطالب بروید)

            اگر دستانم یخ زدند دیگر دستان کسی را نگیرم

                                                                             جیب هایم ماندنی ترند...!

                                                        بی شک حوالی ات روشن تر خواهد شد...

                         یک باشگاه زیبایی افکار هم داشته باشیم

مشکل امروز ما اندام ها نیست... افکارهاست...!

قرنها نالیدن بس است… می خواهم فریاد بزنم

                                                                      اگر نتوانستم

                                                           سکوت می کنم

                      اگر چه در سمت چپتان قرار دارد اما همیشه راست میگوید...

دست هایم خالی است و دلم غرق آرزو

       با قدرت بیکرانت ، یا دست هایم را قوی کن

                                   یا دلم را خالی از آرزو

                                                          مثل آرامش بعد از یک غم

                                                                                   مثل بوی نم بعد از باران

 در نگاهت چیزیست که نمی دانم!

من به آن محتاجم....

                  از همان روزی كه با شلاق و خون دیوار چین را ساختند

                                                                                         آدمیت مرده بود ...!

                                    که بهشت را به لبـــــخنــــــد حـــــوا فروخــت ... !!!

ایشان فرمود:

لازم نیست یک کتاب باشد یک کلمه کافیست که بدانی:

"خدا می بیند"

کمکم کن؛ پیمانی را که در طوفان با تو بستم در آرامش فراموش نکنم...

((همیشه به کسی تکیه کنید که به کسی تکیه نکرده باشد))

دلم برای شیطان میسوزد . . .

                          دروغ نگفت , تظاهر نکرد . . .

                                                         حتی به قیمت اخراجش از بهشت . . .

نه از نزدیک ... بلکه از ارتفاعی که همیشه تو در راه کفش هایم سبز میکرد ...

ارتفاعی به اندازه سقوط یک اسکناس ... به خیرگی تو در زل زدنم میان نداشتنهایت ...

به تو که کوتاه قد ترین قلمداد میشوی ... از بس که همه را از پایین نگاه میکنی ...

به کیف مدرسه ام ...که کیفش را تلو تلو میخوری ...

مدرسه اش را که هیچ ... به تو که در اوج کودکی ...

کارتن ها را ندیده میخوابی ... در وسط خیابان ها ...

و آدم به آدم زمزمه میکنی:

                  (( هی لعنتی؟!!!      فقر مرا وزن میکنی ؟؟؟ ))

آنهایی که وقتی اشتباه می کنند ،نه توانایی اقرار به اشتباه را دارند و نه قدرت عذر خواهی، اسمش را می گذارند غرور و به آن افتخار می کنند...!

چه حقیرند و چه حقیرانه رفتار می کنند!!!

                                                               من از سکوت موریانه میترسم ...

                              یادم نبود آدم ها در جاده های صاف

                                                                               بیشتر لایی میکشند ...!!!

وفـــــــــادار دســـــــــت هایی باشی

                                                           که یکبار هم لمســـــشان نکرده ای…

ولــــی اگـــر تــــو بــا من مــدارا نکنـــی مـــرا خدایــــی دیگـــــر کجـــاست؟

يادش بخير

                        قهر ميكرديم تا قيامت...

                                                                   و لحظه اي بعد قيامت ميشد...

                                    دیگه مهم نیست که کی جلوت وایستاده...

گفت: آنقدر که هر چه خواستم نشد...
                                                                       اما هر چه خواست شد!!!

                                                  با من راه بیا هنوز تشنه ی زنده بودنم ...

تلخ کردن زندگی خود بـرای کـسـی کـه در دوری مـا, شـیـریـن تـریـن لحظـات

زنـدگی اش را سپری مـی کـنـد...

                                      چون برای داشتنش نياز به هيـــچکــس نداری ...!!!

آن سپهری که تا لحظه خاموشی گفت:

تو منو یاد کنی یا نکنی, باورت گر بشود یا نشود, حرفی نیست...

اما...

نفسم میگیرد در هوایی که نفس های تو نیست....

                                  اینجا دلیست که برای آرامشت دستی به آسمان دارد...

کاش به عقل هم فرصتی می دادیم!!!

گاهی اوقات می خندیم به روزهای که گریه می کردیم

                              گاهی گریه می کنیم به یاد روزهایی که می خندیدیم!!!

امـا فاجعه ی زندگی تــو آن هـنگـام آغـاز می شـود کـه آدمی می رود امــا نـمی میـرد, مـی مـــانــد و نبـودنـش در بـودن ِ تـو چنـان تـه نـشیـن می شـود کـه تـــو می میـری در حالـی کـه زنــده ای...

                                          من اینجا جنگلی را به آتش کشیدم...!!!

در برابر اشکهایش, شکستن غرورش, لحظه های شکستنش در تنهایی و لحظه های بیقراریش...

و اگر یادمان برود,در جایی دیگر سرنوشت یادمان خواهد آورد...!!!

                                         آنکه آسمانی را میگریاند تا گلی را بخنداند...

آخرین چیزی است که می میرد...

با تمام وجودم آرزو میکنم لبهایت در آن نزدیکی باشد...